(C) TB

Kosmiczna katastrofa w ujęciu małego teleskopu z domowego ogródka.

Supernova to, najkrócej ujmując, eksplozja umierającej gwiazdy. Profesjonalne obserwatoria astronomiczne notują dziesiątki tysięcy takich eksplozji każdego roku. Tylko w samym 2022 roku zanotowano ponad 20 tysięcy takich zdarzeń [1]. Czasem odkrywcami kolejnej supernovej stają się astronomowie amatorzy. Tak właśnie się zdarzyło 19 maja 2023 r. Astronom-amator z Japonii, Koichi Itagaki, jako pierwszy zaobserwował i zaraportował ten wybuch i stał się oficjalnym odkrywcą sn2023ixf [2, 3]! 

Ja swój teleskop skierowałem na M101 półtora miesiąca wcześniej - 2 kwietnia, wówczas jeszcze tej supernowej nie było widać. Gdy tylko pojawiły się informacje o obserwacji supernovej w Wiatraczku, w pierwszą nadarzającą się noc skierowałem swój teleskop na M101. Co prawda odkrywcą tej eksplozji nie jestem, ale moja radość z obserwacji supernovej była też całkiem duża! Jest w tym zjawisku coś magicznego i miło jest zaobserwować je własnym teleskopem z własnego podwórka.

Miałem nieco szczęścia, gdyż ta supernova okazała się nadzwyczaj jasna. Zdecydowana większość zaobserwowanych w tym roku eksplozji skutkowała jasnością na niebie na poziomie 19-20 mag [1], natomiast sn2023ixf ma jasność aż 10 mag! Mój teleskop, przy dobrych warunkach obserwacyjnych, sięga gwiazd co najwyżej 17 mag, dlatego obserwacja tej supernovej nie nastręczała większych trudności.

Poniżej przedstawiam efekt końcowy.

Parametry obserwacyjne:

2 kwietnia 2023:

- 154 x 1min @ ISO1600 (2h 34m 0s), Offsets: 102 klatki, Darks: 103 klatki, Flats: 104 klatki

31 maj 2023:

- 125 x 1min @ ISO1600 (2h 5m 0s), Offsets: 102 klatki, Darks: 102 klatki, Flats: 104 klatki.

Sprzęt:

NexStar 130SLT

+EOS 1000D bez filtra IR

+MPCC Mark III coma corr.